Creatief met gips & survival tips

 

ongelukTwee weken geleden heb ik een ongelukje gehad – ik ben 8 treden van mijn steile trap naar beneden gekoekeld  😮   Ik werd een beetje onwel, had vooral pijn in mijn linker pols maar ontdekte volgens mijn EHBO lessen dat er geen breuk was. Twee dagen later toch op de spoed beland om een mooi 2 kleurig gipsje te ontvangen voor mijn linker arm, onder verdenking van een breuk. Mooie hippe mitella erbij, de enge vierkante lap die je nek aan gort helpt is verleden tijd. Tja, en wat nu?  Dat vroeg om een creatieve aanpak en uiteraard mijn survival gids in de hand, eh op tafel 😉 

Creatief met gips

mo-gipsGrappig hoe iedereen redeneert dat het mooi is dat het niet mijn rechterarm is die in het gips zit. Klopt ook wel een beetje maar hoe lastig is het als je links niet kan gebruiken! Het is best geinig om te ontdekken hoeveel dingetjes je met links doet. Een dikke flap pindakaas op je brood smeren, is niet heel makkelijk als je je broodje niet kan vasthouden bijvoorbeeld, fietsen is onmogelijk en heel gevaarlijk met 1 arm in de houtgreep. Hoe geniet je van een douche met je arm in een plastic zak en die je boven je hoofd moet houden tegen water spatten. Mijn haar heeft 10 dagen niet in model gezeten en ik droeg een trui van de buurman want mijn eigen shirts kon ik niet inkomen  😛 Helemaal sneu was dat de auto verboden terrein was, de tennisbaan onbereikbaar en typen op de pc geen doen was omdat mijn rechter pols ook gekneusd bleek. De nachtrust is ook een uitdaging gebleken om met een kussen op je buik en je arm erop de nacht door te brengen. En vooral niet draaien want dan moet de hele toestand mee verhuizen. Wat me ook opviel was dat los van de pijn, het ook erg vermoeiend was om continue om hulp te vragen, voor alle neuzel dingen, elk potje etc.
Natuurlijk zitten er ook voordelen aan zo’n klomp arm; ik kon echt niet afwassen, koken, wassen of boodschappen doen, yeuh! Heerlijk romantisch achterop de fiets bij vriendje zitten, wanneer gebeurd dat nou nog? Kortom, ik was heel druk met het uitvogelen hoe dingen wel konden. 

Totaal ontregeld voelde ik me, omdat ik naast de pijn in de pols en de onhandigheid ervan, ook nog ziek van de buik was. Ik merkte dat het veel van me vroeg, om naast de buikpijn, er iets bij te hebben, iets wat iedereen kan overkomen. Het gaf me een gevoel van isolatie en daarnaast voelde het ook erg beperkt. Met de gebruikelijke ziekte-meuk weet ik me wel raad inmiddels, oefening baat kunst tenslotte, maar nu er een klomp-arm bij kwam, moest ik diep in mezelf graven om toch nog een beetje leuke tijd te hebben, binnen de mogelijkheden die er wel waren. Hiervoor moest ik dus eerst bedenken wat de mogelijkheden wel waren  💡  Dus de survival gidssurvivel gids  met de tips en het leuk vermaak erbij gepakt ➡ 

Survival tips – hoe heb ik ze toegepast

Tip 1 stap voor stap heb ik uitgewoond afgelopen 2 weken  😉  Werkelijk alles wat ik deed, heb ik in stapjes moeten uitvoeren. Alles kostte 2x zoveel tijd en energie. Ik kon niet anders dan elke handeling opdelen in baby-stapjes, haha.
Blokjes rust, tip 2, heb ik automatisch toegepast denk ik, omdat zeker in het begin, het teveel pijn deed om te zelfs maar te lopen met mitella, dus ik moest wel regelmatig op de bank met een kussen onder mijn arm. kat op kussensHierdoor besefte ik wel, dat het kennelijk met iets zo duidelijk als een arm in het gips, zoveel makkelijker leek om op tijd te stoppen als ik pijn voelde. Hoe weinig ik dat eigenlijk doe als ik veel buikpijn heb door de ziekte van Crohn of de endometriose. Lastig is ook dat die ziekten chronisch zijn en als ik elke keer dat ik buikpijn heb op de bank ga liggen, ik meer op de bank leef dan in de buitenwereld. Toch denk ik dat ik wat vaker rust kan nemen, als de buikpijn op bepaald niveau is. Leermomentje   😯 
In beweging blijven ( tip 3) doe ik wel automatisch, hoewel dat de eerste dagen moeilijk bleek vanwege de pijn met lopen. Het is ook helemaal niks met zo’n mitella om je nek. Af en toe voor 1 boodschapje naar de
supermarkt om de hoek gelopen, wat oud papier weggebracht en het blokje om heb ik regelmatig gedaan. Daarnaast door het opdelen van alle actie in en om huis, liep ik ook 2x zoveel in huis, haha. Met een kopje koffie naar de woonkamer, weer terug lopen voor mijn broodje pindakaas etc. Toen de pijn wat afnam, ben ik toch maar naar medisch fitness gegaan omdat met de benen niks mis was. Dapper op de crosstrainer en de fiets  😎  Helaas werd ik een paar dagen onderuit gehaald door een endometriose aanval die toch echt wel om wat dope vroeg, dus tip 4         (mildheid zit soms in een pilletje) heb ik zeker toegepast, meer uit noodzaak dan uit mildheid in dit geval. 
Veel van ons zullen denk ik regelmatig contact met vrienden en kennissen onderhouden via de whatsapp, email of facebook (tip 5). Typen bleek een contactonwijze uitdaging omdat ik de telefoon amper konvast houden en met alleen rechts bleek de telefoon te groot, haha. Toen bedacht ik me dat er een pennetje in mijn telefoon zit, want dat leek me  anderhalf jaar geleden zo handig  💡 Nu kwam die dan eindelijk van pas. Druk met pennetje swypen over de letters bleek de oplossing. Ik heb veel gelachen om de bizarre woord-aanvullingen die de telefoon fabriceerde met mijn pennenstreken. Ook whatsapp op de laptop (webwhatsapp) is handig gebleken ter afwisseling. Het doel van tip 5 : blijf in contact is om niet teveel in je eigen film te blijven, maar ook voor support. Het heeft me zeker geholpen. Ik heb wat vaker gebeld met vrienden en kortere whatsapp gesprekjes gevoerd, omdat het ook afleid  
( tip 6)
, en vooral om je niet te alleen te voelen. Juist omdat ik nergens heen kon, had ik het echt nodig. Hoe lief de appjes van vrienden over hoe het gaat en of ze wat kunnen doen voor je. Dat alleen al gaf me een beetje energie om ook dit maar weer uit te zingen. 
De afleidende foefjes, klein vermaak en de wat zinvollere activiteiten die ik normaal toepas in goede maar vooral slechtere tijden ( tip 6 zoek afleiding), kon ik niet zo makkelijk toepassen als ik dacht. Ik was te moe van de buikpijn en de mogelijkheden qua arm beperkten mijn opties behoorlijk. Zo is kleuren erg lastig, als je het papier niet wat kan tegenhouden zodat het niet verschuift, typen pijnlijk zoals ik al noemde en sport of beweging bleef een niveautje lager. Doe er nog een dosis moeheid bij en daar ging mijn focus om te studeren of een film te kijken. De dagelijkse meuk als wassen, koken en boodschappen lukte hooguit een piepklein deeltje. Voordeel was wel dat de dagelijkse dingen heel veel tijd kosten; even douchen duurde gauw 45 minuten, haha. Een boek lezen voor een recensie lukte wel, met het boek in een houder. De zon scheen en ben met vriendje een paar keer naar het terras geweest inclusie boek & wijntje  😎 Naar een feest gaan lukte ook, haha. Eindelijk was foto’s uitgezocht, naar muziek geluisterd, wat dingen opgeruimd. Geinig om te doen is, om je cd mappen in 20161009_092915bijvoorbeeld itunes op te leuken met hippe, (zelfgemaakte) foto’s in plaats van een saai cd hoesje. Kortom tip 6 is uiteindelijk toch redelijk gelukt toe te passen! 

Op het moment dat je wat zichtbaars heb, is het voor anderen veel makkelijker om concrete hulp te bieden en dat is fijn. Vriendje deed alles uit zichzelf, de afwas, koken, was en de boodschappen. Dat voelde heerlijk dat ik daar niet om hoefde te vragen. Uiteraard heb ik regelmatig hulp moeten vragen, zoals de buuv die me wat truien van de buurman uitleende, buurman reed me naar het ziekenhuis, een vriendin die met me boodschappen ging doen en hielp met dingen op te ruimen. En vriendje heeft regelmatig een broodje pindakaas gesmeerd en flessen open gedraaid 😀  En ja dus, hulp vragen is vet cool (tip 7); zij vinden het fijn je te helpen en mij helpt het ter afleiding, steun en gezelligheid. Dit sluit aan bij tip 8; wel elke dag eem wat leuks doen. Er vielen zoals je nu wel duidelijk is, behoorlijk wat dingen af maar er was nog wel genoeg te bedenken. Het maakte me bewust dat het soms niet veel uitmaakt wat je doet, de betekenis die je eraan geeft maakt de activiteit boeiend, leuk of afleidend. Zoals ik in het stuk over cognitieve therapie omschreef, is het van belang je verwachtingen bij te stellen maar ook om niet te ver vooruit te kijken. Als ik me had gefocust op wat ik nu allemaal niet kon, ook al was het tijdelijk qua arm, dan zou dat veel teleurstelling met zich mee hebben gebracht. Natuurlijk voelde ik me af en toe wel rot en vond ik het moeilijk om de negatieve gedachten te stoppen. Toch heb ik geprobeerd me zoveel gfdhjghfuiduimogelijk terug te fluiten als die gedachten op kwamen zetten of heb ik ze gedeeld met vrienden. Daarnaast de focus op de dingen die wel lukken gericht, zoals achterop de fiets naar de bioscoop, een lezing, samen thuis een film (in stukjes) kijken, boek lezen, 10 minuten aaneen kleuren of typen, documentaires kijken, met de bus naar een vriendin om te lunchen en wat meer rust nemen. En vooral diep genieten als er steeds meer lukt  😎 

Tip 9 & 10, survival pakket en jezelf wat opleuken, heb ik niet echt kunnen toepassen; vriendje deed de boodschappen en ik liep in een survival trui van de buurman rond  😛  Een leen-brein (tip 11) had ik niet heel erg nodig, hoewel ik wel af en toe wat geruststelling heb gezocht bij vrienden of dat ze even mee dachten of het verstandig was om iets wel of niet te doen. 

Als je maar 1 arm kan gebruiken, dan moet je wel outside the box (tip 12) te keer gaan. Er zijn heel weinig handelingen of activiteiten waarbij je maar 1 arm gebruikt en wat om een flexibel brein vraagt. Tandpasta op de tandenborstel doen, je afdrogen & aankleden, de kattenbak schoon outside the boxscheppen, hoe doe je je jas dicht? En dit alles in combi met buikpijn, vaak naar de wc moeten en onder de dope. Ik heb het maar als een spel gezien, en gelachen om al het geklooi. 
Een flexibel to-do-lijstje, tip 13, heb ik niet echt gebruikt. Er was niet veel ’to-do’  😛  Op sommige dagen heb ik een lijstje voor die dag gemaakt met hooguit 2 of 3 dingen die moesten of haalbaar waren. Als bijvoorbeeld bellen naar het ziekenhuis, mailtje sturen of een rekening betalen. En nu ben ik sinds een paar dagen gipsvrij; wel met een zwaar gekneusde linker pols en een gekneusde rechter pols  😕  Ik kan weer wat meer, met mate, dat is heerlijk. Autorijden, (helaas) afwassen en een verhaal typen zoals dit  😀 

chron ziekIk moet eerlijk bekennen dat ik me in het begin wel flink onderuit gehaald voelde. Het vloog me aan en het vroeg veel van me, om me aan te passen aan de situatie. Al maanden ben ik (fysiek) aan het kwakkelen, het lukt me niet om een beetje basis niveau vast te houden. Mijn studie ligt behoorlijk stil terwijl ik toch echt binnenkort het vak positieve psychologie moet gaan afronden omdat de einddatum in zicht komt. Zo besef ik weer even heel goed, dat ondanks al mijn inzet en met chronische flexibiliteit probeer om te gaan met alle gebreken en fluctuaties in mijn ziektebeeld, het af en toe voelt alsof het weinig bijdraagt. Gelukkig besef ik nu weer dat het juist wel veel bijdraagt omdat ik me over het algemeen een gelukkig en optimistisch mens voel, nog best veel dingen onderneem en echt geniet van wat er allemaal lukt.
Chronische flexibiliteit, een dosis positieve psychologie & mijn survival gids dragen hier dus flink aan bij  🙂 

 

4 gedachten over “Creatief met gips & survival tips

    • mo schreef:
      mm

      pcies! ik kan concluderen dat de survival tips wel werken en af en toe om een flexibele aanpak vragen 😉 Gaat stuk beter, beetje klooien nog wat hier en daar. De jampot kreeg ik net niet open, haha

Laat een antwoord achter aan Janet Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.