Sinds een paar weken heb ik meer last van het chronische deel van chronisch flexibel en voel ik me zeker niet flexibel 😉
Ik heb de ziekte van Crohn en gebruik sinds november Infliximab ( remsima) om de ontstekingen in mijn darmen af te remmen (hierover vertel ik ( later 😉 ) meer in: ik ben mo)
Sinds een paar dagen voel ik me zeer beroerd. Na elk infuus voel ik me weird en kan ik me niet focussen. 19 februari heb ik infuus 4 geïnd en deze valt niet lekker. Ik voel me gevloerd, niet alleen door het chronische deel, vooral door de bijwerkingen van het infuus. Ik voel me een oud wijf, ben zo stram en stijf! Mijn gewrichten accepteren geen beweging en als ik zoet naar ze luister geven ze fijne pijn signalen zodat ik ze ook niet vergeet. Mijn spieren doen net alsof ik 3 uur lang in standje turbo hoog heb gespind voor het eerst in mijn leven. En ik ben met een streng en zeer effectief dieet begonnen, terwijl ik niet de behoefte voel af te vallen;) Het duurde een uur voordat ik een appel op had.
Gevloerd op de bank, vroeg ik me af hoe flexibel ik toch met deze mega offday om kon gaan. Voor mij werkte aan de ene kant me te richten op waar ik wel controle over heb en op waar ik geen controle over heb. Klinkt simpel maar viel me vies tegen 😉 Controle betekende op deze dag voor mij pijnstilling nemen, het ziekenhuis bellen om te overleggen, zorgen dat ik genoeg dronk en wat at. Daarnaast heb ik wat steun en support van vriendje en vrienden opgezocht. Waar ik geen controle over voelde, was de pijn en het ziek zijn. Maar ook niet in staat zijn iets te doen wat ik leuk vind of niet kunnen genieten van dingen die ik normaal leuk vind. Daarnaast bleek ik niet in staat naar het ziekenhuis te rijden om bloed te laten prikken, wat wel zo snel mogelijk moet gebeuren. Ik werd me bewust dat ik, doordat ik me zo ellendig voelde en niet wist wanneer het over zou gaan, mezelf in een floep en een kikker totaal in paniek kon werken. Hoe begrijpelijk ook, het is zo niet helpend! 
Uiteindelijk heb ik maar besloten dat het een f***kking offday is die uit maar 24 uur bestaat. Deze dag zegt niks over morgen of de volgende maand. En hoe dag door te komen? Door me op baby-stapjes te richten, zoals een appel eten, of op bed te liggen en een boek te luisteren, door te whatsappen en wordfeud te spelen. Nu een dag later en besef me dat ik me van gister weinig kan herinneren. Kennelijk heb ik op een zeer laag basis niveau mezelf de dag door geholpen en dat is goed.
En nu is het 24 uur later en ben ik in staat dit bericht te schrijven en echt te beseffen dat het 24 uur later ook echt anders is:) 
Ik ben niet turbo flexibel nu, voel me nog ziek en mijn chronische shit is er nog steeds. Ik beleef het nu wel anders. Dus ik stap straks in mijn autootje en rij met een leuk muziekje naar het ziekenhuis om een shotje bloed te laten afnemen, zodat er over 7 x 24 uur duidelijk wordt of ik met dit toch geniale middel door mag gaan!