Mijn laatste bericht die ik hier heb het geplaatst is wel een behoorlijke tijd geleden. Dit komt deels omdat ik mijn energie op andere dingen had gericht maar vooral door allerlei fysieke toestanden en door omstandigheden. Dus bij deze even een korte update;)

Studie

Eind 2019 ben ik begonnen met mijn scriptie voor de Master Klinische Psychologie aan de Open Universiteit. Ik voelde me destijds wel zo fit dat ik dacht dat ik dit klusje wel even kon klaren 😉 Het eerste deel van mijn scriptie heb ik succesvol afgerond waarna er een pauze kwam vanwege ziekte. Momenteel ben ik nog steeds bezig met de data-analyse en discussie van dit onderzoek naar de positieve uitkomsten van coaching. Dat ligt al een tijdje stil om verschillende redenen maar vooral vanwege de chronische ziekte meuk.

Ziekte

Eind 2020 ben ik geopereerd aan mijn pols, na een knullige val met de fiets. Dit revalidatietraject kostte enorm veel tijd en inspanning en helaas had de operatie niet voldoende geholpen. In 2021 ben ik lang erg ziek geweest van de ziekte van Crohn en heb ik maanden amper gegeten en heel veel op bed gelegen.. Nog steeds leef ik van die nutridrink-meuk. Gruwel;)
Ook het syndroom van ACNES werd lekker actief waardoor ik veel zenuwpijn in mijn buik had. Daar meermaals een behandeling voor ondergaan in het afgelopen jaar. Helaas is er een 2e ACNES punt bij gekomen sinds een coloscopie van de darmen in april 2021. 2021 was wel echt een ellendig jaar. 

Het jaar 2022 begon niet perse veel beter omdat ik op 1 februari weer aan mijn pols moest worden geopereerd omdat het nog steeds niet naar behoren werkte en pijnklachten gaf. Deze operatie was pittig en lang. Hier moest ik echt van bijkomen. Daarnaast bleek ik er een bacteriele infectie bij te hebben gekregen en de pin schuurde langs het gips. Dat deed heel erg zeer en de infectie sloopte me. Een paar weken geleden zijn de pinnen er vervroegd uit gegaan en nam de pijn in rap tempo af. Het vervelende is dat ik nu zenuwpijn heb aan de duimkant. Het lijkt soms ook niet op te houden..

Kortom het is een heel gedoe. En erg vermoeiend. Ik kom tot weinig en dit type ik nu met 1 vinger 😉 

Tijdschrift Positieve Psychologie

In de afgelopen 2 jaar heb ik wel getracht zoveel mogelijk de stukken te blijven schrijven voor Tijdschrift Positieve Psychologie. Dit vind ik erg leuk om te doen en het geeft voldoening. En zo kan ik mezelf blijven uitdagen om wel chronisch flexibel te blijven door experimentjes te doen, zoals ik heb gedaan met token-economy.  Een token is een muntje voor gewenst gedrag. Dit is wel een manier om patronen te doorbreken, zeker als je veel thuis bent door ziekte en het lamlendige zat bent.. Het hielp me echt om dingen die ik meer wou doen, zoals fietsen om mijn hippe stoelfiets, ook daadwerkelijk te doen. Ik heb dus niet helemaal stil gezeten, hoewel netflix veel uren aandacht van me heeft mogen ontvangen;)

Op deze pagina kun je alle stukken lezen die ik heb geschreven voor het tijdschrift in de afgelopen jaren: blogs tijdschrift positieve psychologie

Fotografie

Fotografie heeft een grotere plek in mijn leven gekregen. Deels omdat het echt mijn hobby is en ik onwijs blij van word. Daarnaast probeer ik bij de stukken die ik voor het tijdschrift schrijf, een foto te maken die passend is bij het onderwerp. Zo combineer ik 2 leuke dingen die me voldoening en vreugde geven.

Daarnaast ben ik sinds een tijdje voorzitter geworden van de fotoclub Trefshot. Hier ben ik eigenlijk ingerold maar ik vind het erg leuk om te doen. Ook samen met de andere leden foto’s maken en foto’s bespreken is erg gezellig en leerzaam. Doordat ik al veel lijntjes mis met de maatschappij, maakt lid zijn van een vereniging extra belangrijk. 

Meer chronisch dan flexibel

De afgelopen 2 jaar voelen voor mij meer als chronisch dan als flexibel. Met chronisch bedoel ik dan dat mijn dagelijkse leven vooral wordt aangestuurd door ziekte, pijn, bijwerkingen, operaties, ingrepen, onderzoeken, medicaties en mega uitgeput zijn. Omdat het zoveel dingen tegelijk waren wist ik niet meer hoe ik hier nog flexibel mee om kon gaan. Met flexibel bedoel ik dan denken en doen in mogelijkheden. Je kan altijd iets denk ik dan. Maar als je te moe bent om te zitten, teveel pijn hebt, of je handen niet kan gebruiken, dan wordt het wel erg complex om die mogelijkheden door de waas van medicatie heen te zien. De meeste energie ging ook naar niet nog zieker worden en naar het ziekenhuis huis en ingrepen ondergaan. Toen kwam de corona pandemie, mijn relatie ging uit, ik kreeg last van trauma’s en ik was zieker dan ooit. Kortom, ik zag echt even de zonnestralen niet meer.

Meer flexibel dan chronisch

Langzaam sta ik weer een beetje op, gepaard met goede en slechte dagen. Op de iets hippere dagen wandel ik wat langer en op de mindere dagen een blokje om. Ik probeer een soort van reset toe te passen door even weer goed te bedenken wat ik belangrijk vind en wat haalbaar is. En hoe de belangrijke dingen haalbaarder kunnen worden. Zo had ik bedacht dat ik wel wat meer kon schrijven met een pen en dan later over typen of dit door een vriendin te laten doen. Helaas gaf dit weer zoveel klachten van artrose aan mijn rechterhand waardoor ik dit moest beperken. Als je continue aan het aanpassen bent en dit loopt vaak op tegenslag of juist onmogelijkheden, dat is frustrerend en maakt mij in elk geval ongelukkiger. Vandaar de reset naar nul. Ik besloot me over te geven aan de flow van het moment. Als mijn lijf wilde liggen en netflixen, so be it. Als ik de straat op en neer wou dan deed ik dat. Dit deed ik dan met mijn 17 jarige kat aan de lijn 😉
Doordat ik een lange tijd niet aan tafel kon zitten vanwege uitputting, heb ik dat ook maar losgelaten. Daarnaast heb ik meer hulp ingeschakeld van vrienden en krijg meer psychologische- & praktische hulp. Mijn survival tips heb ik weer actief ingezet. En zo krabbel ik langzaam weer wat op. Het lukt nu om af en toe weer wat te lezen, te schrijven en om hier eindelijk een bericht te plaatsen. En bovenal weer te genieten van een mooie film, of bij vrienden achterop naar de bios, uit eten of een bierproeverij te doen. Dit geeft weer wat klein geluk en positieve energie om verder mee te komen. Om weer flexibel te zijn in chronische tijden 🙂