Vannacht, toen ik weer naar het plafond lag te staren, besloot ik dat ik een blog over Merel wil schrijven. De reden is dat ik met haar de afspraak had om op mijn verjaardag online te gaan en mede daarom is de site online! yeeuuhh  😀 

We kennen elkaar sinds oktober afgelopen jaar, dus nog niet zo lang, al voelt het wel alsof we elkaar al eeuwen kennen. Klinkt weer zo voorspelbaar, alleen wat ik met Merel heb, is wel heel speciaal. We weten zeker dat we elkaar van eerder kennen, alleen is het totaal spoorloos waarvan  😉  Zou ook maar zo sprake kunnen zijn van een goeie karma-match  😛
Ik ontmoette merel voor het eerst bij een training over gezond ziek zijn, waar we beide aan deelnamen. Gelijk merkte ik dat we een ander tempo en andere behoeften hadden dan de rest van de groep. Wij kregen de slappe lach tijdens oefeningen, terwijl anderen zich er snurkend aan over gaven. Met wiebelende tenen en ogen open, het net te koud hebben, dapper de uren lange mindfulness-oefeningen ondergaan; ik zie ons nog liggen 😉  
Ik denk dat we vooral elkaar en ‘de kussentjes’
( = de belemmerende, niet helpende gedachten) hebben meegenomen van die 2 dagen training. Meer dan genoeg! 

Merel is ook ziek, net als ik, maar anders ziek. Ze heeft longkanker. Toen ze dit daar op die training vertelde, kon ik me niet voorstellen dat zij, die leuke hippe en gelijkgestemde vrouw, kanker zou hebben. En mijn voornaamste gevoel was: ik wil contact met haar houden, dat gevoel van dat je een mega klik hebt en dat wil je niet kwijt. En kennelijk wederzijds, want we wonen in whatsapp, hele lappen tekst over vreugde, angst, ziekte, afleiding, IQ- loze berichtjes tot foto’s en recepten. Het BFF- whatsapp-niveau voor de 40+, ik neem aan dat jullie weten wat BFF is  😳  

Waarom wil ik over Merel schrijven? Omdat ze een mooie en belangrijke plek in mijn leven heeft gekregen en ze staat voor mij voor meerdere dingen symbool. Deze dingen hebben ook zeker met mijn site te maken. Daar waar nodig helpen we elkaar de dag door te survivallen, door ondersteunende appjes, afleiding, tips, dingen te delen en elkaar vragen te stellen. In mijn vriendschap met Merel komen de survival tips duidelijk naar voren, zoals dat ik contact hou met haar, al voel ik me turbo k*. We coachen elkaar en zorgen dat in een stapje-voor stapje niveau blijven en zo keurig met onze energie omgaan, als we eem te rap willen. Ik heb haar
helaas nog niet aan het kleuren 😉 Laatst heb ik haar opgepikt met de auto en hebben we als 2 mutsen boodschappen gedaan in de Lidl, was neuzig en vet cool!

Het voelt heel fijn om zo’n band met iemand te hebben die heel veel dingen hetzelfde voelt als jijzelf. Al verschillen onze ziekten en is het beloop anders, het proces van omgaan met alle meuk dat erbij komt kijken, dat is wat we beide doormaken. Door ons te richten op wat we gemeen hebben qua ziekte, de rest verschilt nogal  😛 , werkt ons contact als een tierelier. ’s Nachts om 5u elkaar appen dat we wakker zijn, wat we moeten eten maar geen eetlust, onze infuus avonturen, bijwerkingen (haar en lenzen probleem), en alle dagelijkse toestanden van het normale leven. Dit alles gaat gepaard met gemopper, optimisme, geneuzel en veel humor! Zo gier ik het af en toe uit om hoe ze zo keurig mijn survival tips uitvoert; onlangs besloot ze na het lezen van tip 10 dat de joggingbroek gelijk moest worden omgewisseld voor een legging met printje  😎  You go girl! 

We zijn denk ik beide typen die denken in mogelijkheden, het willen verbeteren of het zo optimaal mogelijk houden van onze levenskwaliteit, 💡 yep als in de positieve psychologie! En het willen delen van kennis, speelt bij ons een grote rol. Ik doe dat via deze website onder andere, en Merel zet zich in voor haar nieuw opgezette stichting Merels Wereld, onderhoud een blog en doet veel voor de longkanker stichting. Ik ben echt trots op haar hoe ze het doet en wat ze voor elkaar krijgt!  

Eerder was ik niet zo happig op lotgenoten contact, aan de ene kant door het steeds horen van dezelfde klachten over de ziekte zelf, als ook dat het soms zo somber gestemd op me over komt. Tuulk ben ik wel eens somber, tuuk zijn de appjes tussen Merel en mij niet altijd turbo zonnig maar die belanden meestal wel weer op een (iets) positiever punt. En nu kan ik niet anders zeggen dan dat mijn leven een stuk rijker is geworden door mijn contact met Merel. Het klinkt misschien wat kwijlig, ik meen er elk woord van. Bedankt lieve Merel!