Wijskneus

Wijskneus, een fantastisch woord die precies omschrijft hoe ik me vaak voel en zeker hoe ik het afgelopen jaar heb ervaren.

Kneus

In september 2018 ben ik gevallen met de fiets en ben op mijn linker pols gevallen. Heel gedoe allemaal, gips gehad en toen weer verder, hoopte ik. Ik bleef klachten en pijn houden. Na enig onderzoek en een mri bleken drie bandjes in mijn pols ingescheurd te zijn. Meer dan 7 weken met een spalk mogen rondlopen. Wat een gedoe en gestoethaspel. Daarna weer handtherapie en flink oefenen. Sinds eind mei denk ik doet ie weer wat ik wil;) Al die maanden heb ik nauwelijks kunnen typen, sporten, tillen en andere neuzel dingen waar ik mijn linkerhand voor gebruik. Ik ben links en rechtshandig en dat vraagt zeker aanpassing. Mijn rechterhand raakte overbelast en de artrose klachten in beide duimen speelden weer op. Kortom frustrerend, irritant en pijnlijk. 

Al het vlijtig oefenen en geduldig zijn, heeft het wel mogelijk gemaakt dat ik weer een goede kracht heb in de handen en dus weer kan typen, koken en tennissen en dat allemaal op 1 dag! Mijn Federer backhand (tennis) is weer de kast in en mijn Nadal backhand is weer opgedoken. Whoeoeo, dat is toch wel heel cool 🙂

Wijs

Om mijn master Klinische Psychologie af te ronden moet ik nog een scriptie schrijven en stagelopen. Net voor mijn val in september had ik besloten te beginnen aan mijn scriptie over coaching. Door mijn ‘spalktijd’ bleek typen onmogelijk, laat staan door een artikel bladeren. Ik heb geprobeerd chronisch flexibel om te gaan met dit scriptieproces maar het bleek een te grote opdracht om nog flexibel mee om te gaan. Eveneens frustrerend omdat ik, naast de spalk, fysiek best goed ging voor mijn doen. Dit was de reden dat ik het aandurfde om te beginnen met de scriptie. Met een geduldige scriptiebegeleider en met alle mogelijkheden die er wel waren, ben ik toch op een bepaalde manier bezig gebleven met mijn onderzoek naar coaching. Op een bepaald moment ben ik met de hand gaan schrijven. Dat bleek een moeilijke aanpak want hoe je dat bijvoorbeeld met de referenties? Als oplossing daarvoor ben ik met nummers gaan verwijzen naar de referenties op een ander papier en zo maakte ik een begin. Een foto van deze krabbels heeft wel een leuke voorkant voor mijn scriptie opgeleverd 🙂

Toen ik voorzichtig aan weer wat kon typen, ben ik echt begonnen met het schrijven van mijn inleiding. Dit schrijven ging wel goed alleen kwamen er helaas weer fysieke beperkingen. De buikpijn van het ACNES syndroom stak weer de kop op waardoor zitten en staan zeer pijnlijke aanvallen kunnen geven. Zelf vergeet ik ook wel eens dat een chronische ziekte ook echt chronisch is -;)  

Al met al is het eerste deel van mijn scriptie afgerond vlak voor de deadline. Het was een chronisch flexibele veldslag door alle beperkingen, tegenslagen en door de gewone dingen van het leven, de blij en niet blije zaken waar iedereen mee te maken heeft. 

Wijskneus

Dus nu maar als wijskneus verder. Het is een knipoog naar mezelf dat ik met wijsheid en kneus zijn toch wel dingen voor elkaar krijg. Al voelt het soms wel als een wijskneus in een chronische veldslag, de beloning blijft leuk 🙂 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.